Сауран ауданында 7000-ға жуық тұрғын тіршілік нәрін тасып ішуге мәжбүр. Былайша барлық үйге су құбыры тартылған. Ендеше, неге Түркістанның іргесінде отырған ел әлі күнге иін ағашын тастай алмай отыр? Мәселенің ақ-қарасын Алтынбек Әмит анықтап көрді.
Досжан Рүстемов – 70 жасқа таяған қария. Алайда бір өкініштісі, ауыл-аймаққа ақыл айтатын жасқа келген атамыздың қолынан шелегі түспейді. Себебі ауласына кірген ауыз су бір күн ақса, 10 күн тоқтап тұрады. Тасып ішіп отырған суы да кермек татып, денсаулыққа зиянын тигізіп отырса керек.
Досжан Рүстемов, ауыл тұрғыны:
«Бұл жағдай бірінші рет емес. Бұған дейін де қанша рет сусыз қалдық. Басшылық не бітіріп отырғанын білмеймін…»
«Мәселені жіті назарға алып отырмыз» деген ауыл әкімі тіршілік нәрінің тоқтап қалуы ауыз су жолдарының ескіргенінен деп өзіне шаң жуытпай отыр. Айтуынша пайдалануға берілгеніне 20 жылдай болған құбырлар қысымға шыдамай жарылып кете беретін көрінеді. Ал, тесілген жерді қайта жамауға уақыт пен қаражат керек.
Сыздық Пирметов, ауыл әкімі:
«Су жүретін құбырлар әбден ескірген. Осыдан 1 апта бұрын құбырды жөндеп су жібергенімізді қайтейік, таңертең қайта өшіп қалыпты…»
Ауыл әкімінің сөзіне сенсек, жарылған құбырды жамау Кентау қаласына қарасты «Ашысай Су» мекемесінің мойынында екен. Ауылды тіршілік нәрімен қамтып отырған су жүйесі жаңа құрылған Сауран ауданының қарамағына толықтай өтпеген. Соған қарамастан, «Сауран Су» мекемесі туындаған мәселені шешуге білек сыбана кірісіп отыр. Сала мамандарының айтуынша, ауылға ауыз су 2-3 күнде беріледі.
