Түркістан қаласына қарасты Шүйтөбе ауылының жұрты қоқыстың ортасында күнелтуге мәжбүр. Онысы аз болғандай, полигонды күн сайын өртейді. Тиісінше, одан шыққан көк түтін қолқаны қауып, тұншығып отырмыз дейді тұрғындар. Аталған мәселе айтып, бойынша қақпаған есігі, баспаған табалдырығы қалмаған жандар біздің арнадан араша сұрады. Тақырыпты толығырақ Шынар Әділханқызы тарқатады.
Бұл – басы даудан арылмайтын Түркістан қаласындағы атышулы полигон. Аумағы 18 гектар. Салынғанына 12 жылдан асқан. Ал заң бойынша бір полигон 10 жыл ғана жұмыс істеуі керек. Тұрғындардың шамына тиіп отырғаны бұл емес, ертелі-кеш бықсып жанған қоқыстың түтіні мен қолқаны қабатын күлімсі исі.
«Біз мына мусорға қарсымыз. Бұл өте бізге зиян. Түннен азанға дейін ұйықтай алмаймыз. Тұншығамыз», — деді жергілікті тұрғын Алтынкүл БАЖЕКЕЕВА.
Біз полигонның өртеніп жатқанын өз көзімізбен көрдік. Алайда тазалық мекемесінің қызметкерлері «тұрмыстық қалдықтар өртемейміз, тек көмеміз» деп міз бақпады. Мардымды жауап бермеген соң, сауалымызды қалалық инфрақұрылым және коммуникация бөлімі басшының орынбасарына тұтқиылдан қойып едік:
«БІЛМЕЙМІН, МЕН ЖАУАП БЕРМЕЙМІН», — деп қалалық инфрақұрылым және коммуникация бөлімі басшы орынбасары Нұрлан ЖАМАНКӨЗОВ есігін тарс жапты.
ТҮЙІН: Дамыған елдерде қоқыс – қып-қызыл табыс көзі. Ал Түркістан полигонында оны өртеп, желге ұшырып отыр. Себебі облыста 265 қоқыс алаңы бар. Әсіресе, өңірдегі Жетісай, Мақтаарал, Шардара, Сарыағаш және Қазығұрт аудандарында жағдай ушығып тұр. Онда тұрмыстық қалдықтардың тек 9 пайызы ғана өңделеді.
